Autor: Michelle Richmond
Tytuł: ROK WE MGLE
Wydawnictwo: Videograff II
Rok wydania: 2008
Ilość stron: 330
Okładka: miękka
Moja ocena: 8/10
" Bohaterką powieści jest Abigail - młoda kobieta zajmująca się fotografią i szczęśliwa partnerka Jake'a, z którym zamierzają się pobrać. Pewnego dnia wybiera się na plażę z jego córeczką Emmą. Zaczyna robić zdjęcia i na kilkanaście sekund traci Emmę z oczu. Dziewczynka znika bez śladu, jakby rozpłynęła się we mgle. Natychmiastowa akcja policji nie przynosi skutku. Abigail czuje się winna zniknięcia dziecka i zaczyna poszukiwania na własną rękę... "
Abigal- trzydziestoletnia kobieta, której pasją jest robienie zdjęć.
" Robimy zdjęcia, ponieważ nie możemy pogodzić się z tym, że wszystko przemija. Nie możemy pogodzić się z tym, że powtórzenie danego momentu nie jest możliwe. Prowadzimy monotonną wojnę z nieuchronnością naszej śmierci, z czasem, który zmienia dzieci w gorszy gatunek: w dorosłych.
Robimy zdjęcia, bo wiemy, że zapomnimy. Zapomnimy tydzień, dzień, godzinę. Zapomnimy, kiedy byliśmy najszczęśliwsi.
Robimy zdjęcia z pragnienia zachowania tego, co w nas najlepsze. Boimy się, że umrzemy, a inni nie będą wiedzieli, że w ogóle żyliśmy. Pstryk. Pstryk. Pstryk. "
" Wszystko co pojawi się na zdjęciu na prawdę tam jest. To wersja historii, której można zaufać, nawet jeśli ta historia widziana jest oczami jednej osoby... Mimo różnic pomiędzy tym, co widzi oko, a co zapisał aparat, zdjęcie wciąż pozostaje dowodem, obrazem historii, uchwyconym na kliszy momentem, który jest bardziej wiarygodny od ludzkiej pamięci. "
Główna bohaterka książki udaje się z córką narzeczonego na spacer. Na krótki moment odwraca uwagę od niej, by zrobić fotkę martwej foce, zauważonej na plaży i w tym momencie zaczyna się jej koszmar. Dziewczynka rozpływa się jak we mgle. Wystarczyło kilka sekund i zaczął się dramat.
Bohaterka zaczyna walkę ze swoją pamięcią. Wie, że każdy szczegół może być bardzo ważny.
" Pamięć jest kruchym zestawem obrazów podatnych na zewnętrzne sugestie, z kolei instynkt jest całkowicie wewnętrzną sprawą "
Abigal poddaje się hipnozie i ma ślad. Dochodzenie przez policję zostaje zamknięte, kiedy na plaży zostaje odnaleziony but dziewczynki. Wszyscy twierdzą, że dziewczynka utonęła. Odbywa się również pogrzeb córki Jaek'a. Fikcyjny, bo przecież w trumnie nie ma ciała dziecka...
Abigal jest przekonana, że Emma żyje i nie poddaje się. Nie rezygnuje z poszukiwań. Nic nie staje na przeszkodzie, by odszukać dziewczynkę. Jej związek przestaje istnieć. Jaek nie potrafi być z Abigal.
" Z niektórymi ludźmi można żyć przez długie lata i nigdy nie zrozumieć ich prawdziwej natury, innych z kolei bardzo łatwo rozszyfrować jak książkę, w której podkreślono najważniejsze linijki "
Powieść pokazuje determinacje i odwagę kobiety
" Stać się świadomym możliwości poszukiwania tzn. mieć pojęcie, czego się szuka. Nie mieć pojęcia, czego się szuka tzn. być w rozpaczy "
Powieść psychologiczno-obyczajowa ukazująca emocje i uczucia głównej bohaterki. Wymaga uwagi, ponieważ nie należy do lekkich książek, ale jest mądra i wzruszająca. Bestseller trzymający w napięciu. Po raz pierwszy byłam wyjątkowo ciekawa jaki będzie koniec, co jest zupełnie nie w moim stylu... Zerknęłam już na początku na jej zakończenie. Ehhh...
Książka napisana jest delikatnie, owiana nutą tajemniczości. Poczucie winy prowadzi Abby do ślepej nadziei na odszukanie Emmy. Ton głosu narratorki - Abigal, zwiększa dramaturgię powieści. Pozostawia ślad w pamięci na długi czas. Książka z klimatem, choć wiele spraw pozostaje na koniec niedopowiedzianych, jakby do końca niewyjaśnionych. Widocznie tak miało właśnie miało być. Tytuł ten zasługuje na uwagę i przeczytanie :) Polecam.
