[9] " Anioł w kapeluszu " Monika Szwaja

Autor: Monika Szwaja

Tytuł: " ANIOŁ W KAPELUSZU "

Wydawnictwo: SOL

Rok wydania: Warszawa 2013

Ilość stron: 335

Moja ocena: -5/6

Książka wypożyczona z biblioteki

Monika Szwaja napisała już tyle książek, a ja jeszcze żadnej do tej pory nie przeczytałam. Jakiś czas temu zwróciłam uwagę na jeden z jej tytułów "Zupa z ryby Fugu", ale jakoś potem o nim zapomniałam... Czas nadrobić zaległości ;)
" Anioł w kapeluszu " to taka ciepła historia o wsparciu, przyjaźni i bezinteresownej pomocy. Wzbudziła we mnie pozytywne emocje.
Główni bohaterowie to emerytowana uczona i psycholog, która po śmierci swojego męża  postanawia odpocząć od dotychczasowego życia  i zaszywa się w pewnej dzielnicy Szczecina, na uboczu, w domu po swoich rodzicach. W niedalekim sąsiedztwie Jaśminy pomieszkuje kloszard Miron. Swoje miejsce w książce ma i wątek Lily i Mirandy. Losy tej cały paczki w pewnym momencie splatają się ze sobą i wiążą w realizację głównego planu. Pragną pomóc 12-letniemu chłopcu, który jest u progu załamania nerwowego z nadmiaru obowiązków, zajęć i lekcji. Jonasz postanawia uciec z domu i trafia pod opiekę ów ludzi, którzy stają się jego przyjaciółmi. To dziecko otwarte i lubiące towarzystwo. Rodzice narzucili synowi zbyt wiele nauki, stawiając na jego wykształcenie i w przyszłości karierę. Jonasz nie miał  czasu na nic poza dodatkowymi, licznymi zajęciami. Nie miał również żadnego kontaktu z rówieśnikami, przez notoryczny brak wolnych chwil w napiętym grafiku dni tygodnia. Miranda, Lila, Róża, Sasza, Miron, Jaśmina, Noel... Wszyscy oni pomogli chłopcu uwolnić się od zbyt ambitnych i zapracowanych rodziców, którzy przestali zwracać uwagę na potrzeby dziecka, przez pogoń za pieniądzem i karierą. Jonasz przez osiem miesięcy w ukryciu pomieszkiwał pod dachem Jaśminy i w końcu poczuł swobodę i spokój psychiczny. Mógł być szczęśliwy wśród ludzi, którzy go rozumieją.
Fabuła z poczuciem humoru, choć niektóre sytuacje i wątki mocno odbiegające od rzeczywistości ;) Na przykład to wspomniane wyżej ośmiomiesięczne pomieszkiwanie u uczonej, w bliskim sąsiedztwie z biznesmenem, który radykalnie zmienił swoje życie, przez dramat w swojej rodzinie. Stał się z dnia na dzień bezdomnym, ukrywającym się nieopodal rzeki, w garażu. Później podjął się roli "gosposia" w domu Jaśminy, która nie wiedzieć z jakiego powodu, nie mogła sobie sama prasować ubrań. Czyżby z próżności i lenistwa? A może też jej dokuczał nadmiar gotówki? Ok... Jestem w tym miejscu nieco złośliwa ;)  Nie wyobrażam sobie, by rodzice, którym zaginęło dziecko odpuścili sobie poszukiwania, nawet mając to zapewnienie, że chłopiec jest bezpieczny i nic mu nie jest. Autorka wymyśliła sobie, że w między czasie pojechali oni do Chin na wycieczkę, skoro Jonasz w gruncie rzeczy nie zginął. A nawet lepiej, że go nie ma, bo nie będzie im przeszkadzał w zarabianiu pieniędzy. Tiaaa... Zorganizowanie chłopcu egzaminów, by mógł zdobyć normalne świadectwo ukończenia drugiej klasy gimnazjum też trochę na wyrost wymyślone, mimo jego zdolności intelektualnych. No ale cóż... Takie prawo autorki która własną książkę pisze ;)
Wyobraźnia wybujała, no ale można w fabule wyszukać konkretne i poważne problemy dzisiejszego, zabieganego świata, w którym większość uwagi i czasu poświęca dla pogoni za pieniądzem. Rodzina, dzieci stoją na drugim planie... Na szczęście jeszcze nie dla wszystkich :)