[94] " Dziecko Emmy " Abbie Taylor

Autor: Abbie Taylor

Tytuł:  " DZIECKO EMMY "

Wydawnictwo: Amber

Rok wydania: 2008

Ilość stron: 295

Moja ocena: -6/6

Książka przeczytana dzięki uprzejmości Malwinki :)

" Dziecko Emmy ", " Emma i Ja " ( czytałam ), " Szukając Emmy " ... - tytuły tak podobne do siebie, że można sobie w głowie nieźle wymieszać ;) Tę książkę miałam  na uwadze jakiś czas temu, ale w miarę dostępnych podobnych tytułów, kolejnych nowości i zapowiedzi, gdzieś mi umknęła. Malwinka wpadła na pomysł, żeby mi ją wypożyczyć i chętnie po nią sięgnęłam przypominając sobie o tej pozycji :)
Jestem matką dwójki dzieci i nie wyobrażam sobie podobnego dramatu, z jakim przyszło się zmierzyć głównej bohaterce. Emma, 25-letnia, samotna matka 13-miesięcznego Richa rozpoczyna walkę o odzyskanie swojego synka.
W natłoku codziennych myśli, problemów, zabiegania, na stacji metra, w chwili nieuwagi, jej dziecko znika za szybą wagonu. We wnętrzu zauważa jedynie twarz kobiety, która mimiką daje jej do zrozumienia, że dziecko jest bezpieczne i zaopiekuje się chłopcem do następnej stacji. Spanikowanej matce udaje się dotrzeć do Richa. Poznaje Antoninę, która na kolejnym przystanku rzeczywiście tuli jej synka. Kiedy Emma wychodzi do toalety, elegancka kobieta znika z synkiem Emmy. Kobieta orientując się w sytuacji, że jej maluch został porwany. W szoku i panice prosi o pomoc, biega i krzyczy. Budzi się w szpitalu. Nikt nie daje wiary jej słowom i twierdzeniu, że Rich został porwany. Bardzo dobrze nakreślona psychologia postaci. Momentami sama nie wiedziałam, czy dziecko Emmy rzeczywiście istniało, czy dziewczyna nie popadła w jakiś obłęd. Początkowo główna bohaterka irytowała mnie. Zupełny brak wyobraźni o tym, co może się stać. Przestroga dla matek. Jak można być tak nierozważnym i łatwowiernym, żeby pozwolić obcej kobiecie, zaopiekować się tym co najcenniejsze i najważniejsze w życiu - swoim dzieckiem. Zdesperowana Emma na własną rękę zaczyna szukać chłopca. W miarę rozwoju akcji widać jednak potęgę miłości macierzyńskiej. Emmie pomaga Rafe, który jest z nią na dobre i złe.. Tylko on do końca wierzy jej słowom. Ja sama nie wiedziałam w pewnych momentach, czy Emma jest kobietą o zdrowych zmysłach.
Spodziewałam się nieco innego zakończenia.  Bohaterka miała rację, Antonina istniała naprawdę. Ludzie często popadają w obłęd po dramatach i tragediach, jakie los stawia na ich drodze. Książka trzymająca w napięciu, mroczna, przesycona strachem o bezpieczeństwo chłopca. Przerażona matka jest w stanie zrobić wszystko, by uratować swoje dziecko. Klimat odpowiednio nakreślony, przez co powieść jest jeszcze ciekawsza. Warta przeczytania. Pozostanie na dłużej w pamięci.